EUMENIDES

I.

EUMENIDES

Furiae infernales κατ᾿ ἀντίφρασιν καὶ εὐφημισμόν, eum minime εὐμενεῖς, h. e. benevolae sint. Serv. in Aen. l. 6. Dictoe quod minime bene velint, per antiphrasin, ut Parcoe, Bellum, Ε᾿υμενίδες αἱ σεμαὶ θεαὶ dicuntur Plutarch. in Theseo, et Paus. in

Atticis. De illis multa Aeschylus, et Orphens hymno in Eumeni das. Has autem tres ferunt fuisse Acherontis, et Noctis filias, uno partu editas, et apud inferos Canes Stygias vocari, apud mottales Furias, apud superos vero Diras. Harum nomina Megaera, Alecto, et Tisiphone, Virg. Aen. l. 4. v. 469.

Eumenidum veluti demens videt agmina Pentheus,

Idem l. 6. ul 374

Tu Stygias inbumatus aquas, amnemque serverum

Eumenidum aspicies. ----

Propert. l. 4. Eleg. 12. v. 22.

Eumenidum intento turba severa soro:

Stat. Theb. l. 4. v. 53.

---- Stygias lustrare severis

Eumenidas perhibetur aquis.

Est etiam Eumenis sing. num. Idem Stat. Theb. l. XI. v. 197.

---- Scidit orsa novo terrore cruenta

Eumenis.

Sil: Italic. Punic. Bell. l. 3.

Eumenis in medios irrumpit turbida coetus.

Idem

---- Dea concita saevam

Eumenidem incussit.

Porro Eumenides a Poetis pinguntur vipereo crine incinctae. Catull. de Nupt. Pelei et Thesidos Carm. 64. v. 193.

Eumenides, quibus anguineo redimita capillo Frons.

His ara Athenis, ad quam Cilonis socii occisi, Thucyd. l. 1. Plutarch. in Solone. Inde Ο᾿φιοπλόκαμοι Orpheo dicuntur. Nic. Lloydius. Coeterum illas primus Orestes veneratione prosequutus est, cum ab Areopagitis ob matricidium in paternae necis ultionem commissum, fuisset absolutus. Alias Erinnyes quoque dictae: illis libamina, sed sine vino, mediâ nocte offerri solebant, quod his Deabus pecultare plane erat, teste Aeschylo in Eumen. nisi quod Bacchi quoque, hinc Nyctelii cognominati, sacra nocturna erant, sed haec in mediam praecise noctem non incidebant. Sactisicium autem ita peragebatut: Manus abluebant primo, purasque reddebaut eatum cultores. dein e fonte repletis tribus vasis, addito aquae melle, unde Νηφάλια μειλίγματα, ora auresque lanâ agninâ stipata habentes, Ortum versus se convertebant, et e duobus horum poculorum aliquid effundentes, teritum deplebant totum. Tum utrâque manu ter novem oleae tamos humi, ubi χοὰω2 suas effundebant, defigentes, ptecibus suis defungebantur. Vide Franc. Rossaeum Archaeol. Atticoe l. 2. c. 4. Harum sacelli aditu interdicebatur, redeuntibus ab hostibus postlimino, ex Lege: Τοῖς Δευπεροπότυοις μὴ ἐξεῖναι ἐισιέναι εἰς τὸ ἱερὸν τῆς Σεμνῶν θεῶν, Redeumtibus postliminio ab bostibus non licere sacellum Eumenidum adire. Fuit autem ὁ Δευτερόποτμος is, cui, tamquam in bello mortuo, iusta funera facta sunt: Talem reducem, per sinum laxae stolae, mulier demittebat, tamquam renaci videretur, teste Hesych. Quem Atheniensium morem imitati ex parte Romani sunt, ut illustris Heros ad Festum observavit. Nam eum qui postliminio ab hostibus revertebatur, nolebant Romani limen insistere, quia eo funestari putabant, tam limen utrumque, et superum, et inferum, si a mortuo calcaretur, quam hominem ipsum: Idcirco tecto perforato in aedes admittebatur, ne ominosum illi esset per ianuam ingredi, per quam tamquam e???tus erat. li aurem, quibus absentibus tamquam mortuis funus factum fuerat, duûmertant generum: aut enim peregre fuerant historiae vel negotlorum ergo, aut militatum abierant: quorum posterioribus Lex haec dicta erat, ut Hesych observavit. Vide Sam.Pet. Comm in Leges Attic. l. l. tit. 1 p. 15. et 16. Nec omittendum, quod Eumenidum statuas Illisso flum. mergend, etc abluendi ritus indigitatur Stat. Theb. l. 4. v. 54.

Saevus bonos fiuvio: Stygias lustrare severis

Eumenidas perhibetur aquis etc.

De corona earum aliquid infra in voce Narcissus.

II.

EUMENIDES

vir quidam, cuius meminit Ovid. l. 3. Trist. Eleg. 4. v. 27.

Non foret Eumenides orbus, si filius eius

Stultus Achilleos non adamasset equos.

Lege Eumedes.